เรียนจากลูก

“คนเราเรียนรู้วิธีบินด้วยการศึกษาจากการว่ายน้ำของปลา”

ลีโอนาร์โด นาวินชี ปราชญ์อิตาลีเคยกล่าวไว้อย่างนั้น จริง ๆ แล้ว การสอนลูก การเลี้ยงลูก เป็นเหมือนหุ้นส่วนการเรียนรู้ของคนสองวัย ดังประโยคหนึ่งที่เรามักจะได้ยินเสมอว่า เราจะรู้จักความรัก ความห่วงใยของพ่อแม่ ก็ต่อเมื่อเราเป็นพ่อแม่เสียเอง นั่นก็เป็นการยืนยันมิใช่หรือว่า ลูกเราสอนให้เรารู้จักความรักของพ่อแม่ และก็เป็นการตอกย้ำว่า การเรียนที่ดีที่สุด คือ การสอน ลูกได้สอนให้พ่อแม่ที่ตั้งใจเลี้ยงลูก ได้มีประสบการณ์อีกรูปแบบหนึ่งที่อาจเรียกได้ว่า ทักษะด้านจิตวิญญาณ หรือสุนทรียศาสตร์ ความสวยงาม ละเอียดอ่อน อันเป็นอีกมิติหนึ่งของชีวิตที่ขาดหายไปจากการตามหาความเจริญ ความมั่งคั่ง ตามระบบทุนนิยมสำหรับผู้เขียนแล้ว บอกว่าได้เรียนรู้จากการมีลูก ซึ่งมีสาระหลัก ๆ คือ...

1. ได้ฝึกการเป็นครู ทำให้ผู้เขียนกลายเป็นมีงานอดิเรกในการสอนหนังสือไป
2. ได้เรียนรู้จักการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน

3. ได้เรียนรู้เรื่องความรัก ความรักเป็นนามธรรมที่วัดยาก

4. ได้เรียนรู้หลักการวิจัย ในกระบวนการลองผิด ลองถูก เพราะไม่มีพ่อแม่ลูกครอบครัวไหนจะเหมือนกัน

5. ได้เรียนรู้เรื่องของทุนสังคม คนส่วนมากมักจะคิดถึงผลประโยชน์เฉพาะหน้า แต่เพราะลูกเอง ทำให้เราทำอะไรต้องคิดถึงวันหน้าว่า หากเราทำอะไรไม่ดี ก็จะกลายเป็นก่อหนี้สังคมให้กับลูกเรา

6. ได้เรียนรู้ที่จะพัฒนาจิตวิญญาณ สุนทรียศาสตร์ ถึงแม้พ่อแม่ที่ไม่มีสุนทรียศาสตร์ ก็ยังต้องเรียนรู้ พัฒนาพาลูกไปเรียนดนตรี เล่นกีฬาเป็นปี ๆ ที่ตัวเองยังไม่เคยมีความคิดอยากจะหัดเล่น หรือมีความอดทนที่จะพัฒนาตัวเองได้นานขนาดนั้น

7. เรียนรู้ที่จะเขียน “บทเรียน” ของเราเอง เพราะไม่มีบทเรียนสำเร็จรูปสำหรับครอบครัวใดครอบครัวหนึ่ง

พิมพ์โดย : ฐานการพิมพ์
ราคา : 155 บาท
หนา : 180 หน้า